จากใจของประธานชมรม (2563-2564)

#  ชมรมไท้เก็กนครสวรรค์จัดการแสดงชุดใหญ่ที่ต้องใช้ผู้แสดงรวมทั้งหมดประมาณ 70 คน เพื่อเป็นการร่วมเฉลิมฉลองในงานเทศกาลตรุษจีนเมืองปากน้ำโพและถวายปุนเถ่ากงม่า

# แรกๆ ผมต้องคิดเยอะว่าเราจะคัดเฉพาะคนเก่งๆที่รําได้ดีไปโชว์เท่านั้นเพื่อชื่อเสียงของชมรม แต่ความคิดนี้ผมเห็นมานานแล้วและก็ทํากันแทบทุกชมรมในประเทศไทยแล้วก็เริ่มเห็นรอยแปลกแยกชัดเจนขึ้นระหว่างคนที่มีโอกาสแสดง,แข่งขัน, กับคนที่ไม่มีโอกาสหรือพื้นที่ให้เขาแสดงออก เรื่องนี้ก่อนอื่นเราต้องเข้าใจความเป็นจริงที่ว่าคนเราย่อมมีความสามารถในเรื่องต่างๆ ที่แตกต่างกันไป เก่งค้าขาย เก่งร้องรําทําเพลง เก่งทําอาหาร เก่งสร้างความสัมพันธ์เฮฮาปาตี้ เก่งรํามวย และอื่นๆ อีกสารพัด แน่นอนไม่มีใครเก่งไปทุกอย่างแต่ละคนย่อมมีดีมีเด่นที่แตกต่างกันไป ดังนั้นทําอย่างไรให้ทุกคนมาแสดงรํามวยร่วมกันได้แน่นอนย่อมมีคนรําดีและไม่ดี ทั้งจากการแข่งขันที่ผ่านมาและซ้อมโชว์เราได้ค้นพบว่าหากเราเลือกเฉพาะคนเก่งมวยไปแสดงคนส่วนใหญ่ก็ขาดการมีส่วนร่วมที่สุดตัดสินใจที่จะเลือกเอาคนส่วนใหญ่มีส่วนร่วมผลออกมาเป็นอย่างไรก็ช่างเถิด ขอให้ทุกคนมีความสุขที่ทําร่วมกันก็พอแล้ว ซึ่งวิธีคิดนี้เราเคยใช้ในการแข่งขันที่มหาลัยนอร์ธฯ เมื่อปลายปี 62 ที่ผ่านมาซึ่งก็ประสบ

ผลสําเร็จเกินความคาดหมาย วันนี้ผมเริ่มมีความเชื่อแล้วว่าแม้ความสามารถจะต่างกันแต่ถ้ามีใจร่วมกันเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว ขยันซ้อมจากไม่เป็นก็พอเป็นแม้จะไม่คมชัดในท่าอาจไม่เลอเลิศ แต่สามารถเกิดความพร้อมและดูสวยงามได้ เหล่านี้คือสิ่งที่ทําให้ผมมีความสุขมากที่เห็นทุกคนมีรอยยิ้ม และเป็นยิ้มที่เกิดขึ้นของคนส่วนใหญ่ในชมรมฯ การรําโชว์ในงานตรุษจีนเที่ยวนี้ก็เช่นกัน เห็นเวทีกว้างมาก 20×14 เมตร เลยประกาศว่าพร้อมรับผู้ร่วมแสดงไม่อั้น จึงกลายเป็นการแสดงที่ดูเหมือนจะใหญ่ที่สุดใช้คนมากที่สุดของงานตรุษจีนในปีนี้รวมทั้งเด็กสาธิตราชภัฏฯ ที่มาร่วมสร้างความยิ่งใหญด้วยกัน แน่นอนคนเยอะจะให้พร้อมกันทั้งหมดยิ่งยากมาก แถมอายุก็มากตามไปด้วย ขึ้นลงเวทีแต่ละครั้งต้องประคองกันอย่างดี การซ้อมก็ต้องซ้อมให้มากยิ่งขึ้นทั้งเช้าและเย็นคนเยอะซ้อมบ่อยๆ กว่าจะรวมพลได้ถือว่าไม่ง่าย

# สิ่งสําคัญที่ได้ในงานนี้คือหัวใจดวงเดียวกันไม่มีอายุมากางกั้นผู้แสดงมีตั้งแต่หลานยันปูย่าตายายใครจะคิดละว่ามาแสดงโชว์ร่วมกันได้ไง

# ที่สําคัญอีกเรื่องคือ ผู้ประสานทุกฝ่าย และแบ่งงานกันทําโดยไม่เกี่ยงกัน ใครพอทําอะไรได้ก็ช่วยกัน แม้แต่พี่อ๋อยที่โทรชวนมาช่วยคุมซ้อมชุดอาวุโสก็รับปากทันทีและมาทุกวันจนถึงวันโชว์

# น้องปู ก็เป็นอีกคนที่ทําแทบทุกเรื่องนอกจากคุมซ้อมปาฝ่าแล้ว ยังต้องคิดการประกบร่างของแต่ละชุดเข้าด้วยกัน ซึ่งเป็นเรื่องไม่ง่ายเลย และยังทําคลิปวีดิโอดีๆประกอบการแสดงได้อย่างตื่นตาตื่นใจ

# ชุดดรีมทีมที่มีคุณหมอสุรางค์เป็นแกนหลักยังรันทีมช่วยงานนี้อย่างเต็มที่ทั้งธง เสื้อ อาหาร แถมสร้างสีสันเป็นนายแบบถ่ายรูปเพิ่มสีสันให้คึกคักสดชื่นกันทั่วหน้า

# ที่ประทับใจอีกเรื่องคือผู้สูงอายุอย่างแปะบ๊วย ซ้อลี่ฮัว โกน่อย เจ้อ๋า เจ้ร้านจี้แซ อ.แนน พี่ผ่อง พี่เตือน เฮียเหมา และอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยถึงต้องขออภัยด้วย เสียดายเฮียจั๊วกับเจ้เตียงไม่ได้มาข่าวว่าบาดเจ็บๆไม่สามารถขึ้นแสดงได้ ยังมีน้องๆ พี่ๆ อีกหลายคนไม่ได้เอ่ยถึงที่ทํางานปิดทองหลังพระ ต้องขออภัยด้วย นี่แหละคืออัตลักษณ์ที่ชัดเจนของชาวไท้เก็กนครสวรรค์หาที่อื่นเสมอเหมือนได้ยาก

# สุดท้ายต้องขอขอบคุณทุกๆท่านที่ทุ่มเทแรงกายใจ และเวลาจนทําให้ตรุษจีนปีนี้เต็มไปด้วยความสุข และความภาคภูมิใจ

ด้วยความรักและนับถือ

ประพนธ์ อุดมทอง

ประธานชมรมไทเก็กนครสวรรค์